شهید محمود حیدری فرزند رمضان در چهارم اسفندماه سال ۱۳۳۰ هجری شمسی در روستای چاه متک بخش خرانق اردکان در خانواده‌ای کشاورز و مستضعف و مذهبی متولّد شد. کودکی را در دامن پرمهر مادری متدین و در محیط آرام و باصفا و دامن طبیعت در روستای چاه متک گذراند و همگام با رشد جسمی با سختی‌ها نیز آشنا شد و دست‌وپنجه نرم کرد.

دوره‌ی ابتدایی را در همان زادگاهش در دبستان چاه متک تا سال سوّم با موفقیت طی کرد. سپس درس را رها کرد و به کار کشاورزی در روستا پرداخت. در سن ۱۸ سالگی به خدمت مقدّس سربازی اعزام شد. محل خدمتش در تهران بود. بعد از پایان خدمت سربازی ازدواج کرد و به شغل آزاد مشغول شد. ثمره‌ی ازدواجش ۶ فرزند بود (۴ پسر و ۲ دختر) پس از مدّتی در شهرداری اردکان به کار مشغول شد. او انقلاب را درک کرد. همگام با همه‌ی مردم ایران در انقلاب شرکت داشت و در مراسم مذهبی و راهپیمایی‌های ضد رژیم حضور داشت.

زمانی که جبهه‌های جنگ تحمیلی عراق علیه ایران به رزمنده نیاز داشت؛ گرچه دارای زن و فرزند و مشغله‌ی دنیوی بود؛ امّا هیچ‌کدام از این‌ها مانع حضور او در جبهه و کسب فضائل و معنویت نشد. همه‌ی تعلقات دنیوی و مادی را رها کرد و سنگر شرف و عزت و دفاع از اسلام و میهن اسلامی را برگزید.

۵ دفعه به جبهه اعزام شد و مدت ۱۲ ماه و ۳ روز در جبهه‌ها به جهاد و دفاع از ناموس، اسلام و ایران مشغول بود.

سرانجام در تاریخ ۱۳۶۵/۹/۷ در منطقه‌ی فاو براثر اصابت ترکش دوپایش قطع و به بیمارستان انتقال یافت؛ امّا براثر شدّت جراحات در بیمارستان به شهادت رسید و روح بلندش به جنان پر کشید و بر مولایش امام حسین (علیه السّلام) مهمان شد.